Historia Szkoły
Lata 1945 - 2010
Szkoła w Niwiskach po II wojnie światowej
Po wyzwoleniu, które w Niwiskach nastąpiło w końcu lipca 1944r., zaczęto od nowa organizować szkołę. Odzyskany budynek został wyremontowany i uporządkowany. Szkoła rozpoczęła swoją działalność. Brak jednak książek, zeszytów, pomocy naukowych stwarzał ogromne trudności.
W 1953r. ówczesny kierownik szkoły - Antoni Potyra tworzy chór i Zespół Muzyczny, który już w 1954r. zajął III miejsce w eliminacjach powiatowych.
Szkoła nadal mieściła się jednak w dawnych czworakach. Komitet rodzicielski i rodzice podejmują uchwałę o budowie nowej szkoły w czynie społecznym. Budowę rozpoczęto w 1956r. i już od 01.09.1958r. nauka rozpoczęła się w nowym budynku, w którym szkoła mieści się do dnia dzisiejszego. Budynek jest jednopiętrowy o pow. użytkowej 987m².
W 1983/84r. kiedy to placówka była już pod kierownictwem Jana Perzanowskiego (od 1981r.), wykonano w ramach remontów kapitalnych budynku centralne ogrzewanie i kanalizację. W 1987r. dobudowano w czynie społecznym szatnię i izbę lekcyjną.
Rada Pedagogiczna poświęcała coraz więcej troski uczniom najsłabszym mającym trudności z nauką. Szkoła nawiązała systematyczną współpracę z Poradnią Wychowawczo-Zawodową.
Dużą zachętą do nauki a zarazem sprawą wychowawczą była organizacja konkursów przedmiotowych, współzawodnictwo w nauce i inne. Systematycznie prowadzono prace wychowawcze i opiekuńcze. By pomóc rodzicom w pracy z dzieckiem prowadzono na zebraniach pedagogizację.
Oprócz wzmożonej opieki wychowawczej szkoła w miarę możliwości służyła pomocą materialną dzieciom z rodzin wielodzietnych czy półsierotom znajdującym się w trudnej sytuacji.
Gruntownie poddawało się analizie realizację planu dydaktyczno-wychowawczego szkoły.
W porównaniu z okresem międzywojennym wyraźnie podniósł się poziom szkoły. Od 1961r. zaczęto stopniowo wprowadzać w Polsce obowiązek szkoły ośmioklasowej. W Niwiskach odbyło się to w roku 1966/667.
Większość uczniów szkoły to dzieci pochodzenia chłopskiego oraz z rodzin średniozamożnych.
Od roku 2000 szkoła w wyniku reformy stała się szkołą sześcioklasową.
Od września 2006 r. funkcje dyrektora szkoły pełniła Antonina Bielak.
W roku 2008 Publiczna Szkoła im. Wł. Reymonta pod kierownictwem Antoniny Bielak po raz pierwszy przyjęła sztandar - symbol swoich tradycji, natomiast w roku 2009 roku odsłonięte zostało popiersie patrona placówki.
Od grudnia roku 2010 funkcję dyrektora szkoły pełniła Łucja Walencik.
Od września 2018 roku funkcję dyrektora szkoły pełni Aneta Gruca.
Lata 1919 - 1945
Działalność szkoły w okresie 1919-1944
W latach 1919/20 była to szkoła o trzech oddziałach i ogólnej liczbie 49 uczniów. W 1920/21 w czterech oddziałach było około 100 uczniów. Wiek uczniów przyjętych był zróżnicowany.
Uczniowie byli oceniani z następujących przedmiotów: sprawowanie, pilność, uwaga, porządek, religia, j. polski, matematyka, j. rosyjski, rysunki, roboty, śpiew, gry, gimnastyka, przyroda, geografia, historia.
W systemie czterooddziałowym szkoła funkcjonowała do 1925 r. Od roku szkolnego 1925/26 Szkoła Powszechna w Niwiskach została przemianowana na pięciooddziałową. Poszczególne oddziały były wówczas dość liczne (około 40 - 50 uczniów).Do 5 klasowej szkoły uczęszczało 203 uczniów. Uczniów klasy I i II oceniano z wiadomości z następujących przedmiotów: j. polski, religia, pilność i sprawowanie. W klasie III oprócz wymienionych wyżej przedmiotów dzieci zdobywały wiadomości z przyrody, geografii i historii. Wszystkich tych przedmiotów uczono aż do klasy piątej włącznie.
Problemem z jakim borykała się wówczas szkoła była wysoka liczba uczniów powtarzających klasę. Wpływ na promocje miała niska frekwencja, która miała swoje źródło w trudnej sytuacji bytowej ludności, wielodzietności rodzin, konieczności podejmowania przez uczniów prac w gospodarstwie. Rodzice nie byli w stanie udzielić pomocy ponieważ sami w wielu przypadkach ledwie potrafili czytać i pisać. Ponadto nawał obowiązków w gospodarstwie nie pozwalał im na to, aby więcej czasu poświęcić dzieciom. Szkoła pomimo stosowania pewnych form nie była również w stanie gruntownie pomóc uczniom. W trakcie lekcji, ze względu na liczne klasy nauczyciel nie mógł poświęcić więcej czasu uczniom słabym. Przyczyną takich wyników była także baza szkoły, warunki lokalowe, brak pomocy.
W wyniku reformy szkolnictwa, którą w 1931r. przeprowadził minister Janusz Jędrzejewicz szkoła w Niwiskach stała się szkołą II stopnia realizującą program sześciu klas w ciągu siedmiu lat.
Dzięki staraniom kierownika szkoły Wincentego Bienieckiego,(sprawował tę funkcję od dnia 18.08.1933r.) szkoła pozyskał od dziedzica i gminy czworak, który przystosowany na izby lekcyjne gruntownie poprawił warunki nauki uczniów i pracy nauczycieli.
W roku szkolnym 1933/34 po raz pierwszy zorganizowano spotkanie Niedzielnego Uniwersytetu Ludowego, którego zajęcia odbywały się w niedzielę po mszy św.. Poważną rolę w realizacji tej sprawy odegrała szkoła i nauczyciele.
Stopień organizacyjny jaki szkoła uzyskała w 1932r. tj. II stopniowy sześcioklasowy z kursem A i B utrzymał się do 1939r. tj. do wybuchu II wojny światowej.
Lata 1603 - 1919
Powstanie i rozwój szkoły w latach 1603 -1919
Szkoła Podstawowa (parafialana) w Niwiskach istnieje prawdopodobnie od 1603r. Była to szkoła dwuklasowa z rektorem, którym był Andrzej Kicus i dwoma pedagogami. Brak jest jednak nazwisk pedagogów oraz jakichkolwiek danych o organizacji i działalności szkoły.
W 1868r. szkoła została zorganizowana powtórnie na mocy ukazu cara Aleksandra II z dnia 30.08.1864r. W roku tym do szkoły uczęszczało 54 uczniów. Szkoła działała na mocy ukazów jugenheimskich, które określały strukturę oraz sposoby utrzymywania tego typu placówek i pracujących w nich nauczycieli. Nakłady na ten cel łożyć miała gmina i gromada wiejska. Sprawę dawnego szkolnictwa rozwiązywał ukaz poprzez tzw. "legalizację".
Władze carskie wszelkimi sposobami usiłowały zrusyfikować szkoły w Polsce. W guberni siedleckiej rusyfikacja była szczególnie nasilona.
W 1885r. do szkół początkowych wprowadzono język rosyjski jako wykładowy, kończąc tym samym proces całkowitej rusyfikacji wszystkich typów szkół istniejących w Królestwie Polskim. W tym samym roku pozbawiono także gminy prawa wyboru nauczyciela szkoły elementarnej. Od tej pory powoływali ich naczelnicy Dyrekcji Naukowych. W ostatnich latach XIXw. szkoła początkowa stała się ośrodkiem wzmożonego wynaradawiania dzieci i młodzieży.
Na skalę masową rozwinął się bojkot szkoły rosyjskiej na wsi. Główną rolę spełniały tu zebrania gminne i podejmowane na nich uchwały w sprawie szkoły polskiej. Uchwały te były konsekwentnie wprowadzane w czyn. Chłopi odmawiali świadczeń na zrusyfikowaną szkołę i nie posyłali do niej dzieci.
Najaktywniejsza pod względem zasięgu akcji gminnej była gubernia siedlecka. Najwcześniej (25.01.1905r.) odbyło się w Niwiskach zebranie gminne, które podjęło uchwałę o spolszczeniu administracji i szkoły. Akcji tej nie zdołano jednak rozwinąć na szeroką skalę, gdyż tylko 18 gmin na 139 w guberni, przystąpiło do otwartych wystąpień. Wobec chłopów - organizatorów tego ruchu stosowano różnego rodzaju represje. W Niwiskach w ówczesnym okresie, tworzono tajną szkołę polską. Było to szczególnie ważne, gdyż 90% dzieci wiejskich nie było objętych nauczaniem.
W okresie pierwszej wojny światowej Szkoła Początkowa w Niwiskach przybierała stopniowo narodowy charakter. W pełni szkołą narodową stała się w momencie odzyskania przez Polskę niepodległości.
